مصائب خروج سیدالشهدا علیه‌السلام از مدینه
جـدایی از مـدیـنـه بـاورم شـد حرم غمخانۀ صاحب حرم شد همه حجـاج زهـرا بار بـستـند به این رفتن دل عالم شكـستـند به ناقه مادری و شیر خواری شـود آمــادۀ اُشْــتُــر ســواری تـمـام مـشـك‌هـا پُـر آب بـاشـد كمی آرام، اصغر خواب باشد كناری نجمه مست روی قاسم زند شـانه سر گـیـسوی قـاسـم ولی یك سو همه تصویر این شب شـده وقـت پـریـشـانـی زیـنـب سر او بر سر دوش حسین است پناه او در آغوش حـسین است شده ذكر لـبش با چـشم گریان عزیزم بی‌تو می‌میرم حسین جان تــمـام آرزوهـایـم تـو هـسـتـی منم مجنون و لیلایم تو هـستی همه شب روی سجـاده نـشیـنم الهـی ای حـسین داغـت نبـیـنم تــمــامـی امـانـت هـای مــادر مـیـان بـسـته پـیـچـیـدم بـرادر |